Search AbideInSelf

Total Pageviews

Sunday, March 27, 2011

शोध

शोधा रे शोधां...
भरपूर नि मनसोक्त
'किल्ल्या' शोधां
पण.....
जमलेच अधून-मधून
तरं
एखादेवेळी,
'कुलूप'
खरे आहे की नाही
हे पण बघां!! ;-)

सप्रेम नमस्कार

नितीन राम
२६ मार्च २०११

Tuesday, March 22, 2011

आप कतार मे है

आप कतार मे है

जो झुक ग्या, सो बच गया...
बाकी...कतार मे खडे है...मृत्यू की !

जय गुरु _()_

-नितीन राम
२१ मार्च २०११

Saturday, March 19, 2011

Happy WholeY !

Happy WholeY !


It is just a matter of discovery for the apparent 'hole'
that it is always been a part of the W'hole'!

Enjoy this WholeY ...Celebrate! _()_

Love,
 
-Nitin Ram
19 March 2011

Tuesday, March 15, 2011

Where is the difference!

Where is the difference!

The only thing that separates
Guru from disciple is the word & the belief in the word… ‘Separation’! :-)

The only thing that differentiates
Guru from disciple is the word & the belief in the word… ‘Difference’! :-)

Jai-Guru _()_

With Love,

-Nitin Ram
14 March 2011
www.abideinself.blogspot.com

kind request: Better not dissect the words saying Guru & Satguru are different! Whatever the difference one can see is 'within' which gets projected outside! Thanks & Regards!

Wednesday, March 09, 2011

गुरु आणि शिष्य ही नावे झाली. ती रुपे नव्हेत.


"गुरु आणि शिष्य ही नावे झाली. ती रुपे नव्हेत." - श्री निसर्गदत्त महाराज

आपल्यासाठी आपण काय आहोत ह्या मान्यतेवरच आपण इतर कोणालाही ओळखू शकतो. जणू आपल्याला असलेली आपली ओळख हा आपल्यापेक्षा वेगळ्या व्यक्तीला/वस्तूला ओळखण्यासाठी एक प्रकारचा चश्मा म्हणून काम करतो. ज्याने स्वतःला ओळखले तो दुसर्‍या कोणालाही ओळख विचारायला जात नाही, ओळखायला जात नाही, त्याची गरजच मुळी उरत नाही. जोपर्यंत शिष्य स्वतःला देह-रुप समजतो तोपर्यंत स्वाभाविकपणे त्याला गुरुदेखील देहधारी व्यक्ती असेच दिसतो. जोपर्यंत शिष्याच्या ठायी 'वेगळेपणाचा भास आहे, विश्वास आहे तोपर्यंतच गुरु वेगळा म्हणून उपस्थित आहे. ज्या क्षणी शिष्यामधील वेगळेपणाचा भास गळून पडतो तत्क्षणात गुरु आणि शिष्य हि फक्त नावे होती, फक्त संज्ञा होत्या हे स्पष्ट उलगडले जाते. शिष्याचा वेगळेपणाचा भास गळून पडण्याचाच अवकाश असतो कारण गुरुसाठी स्वतःचे वेगळेपण केव्हाच लयाला गेलेले असते. जोपर्यंत दुसर्‍याची गणती आहे फक्त तोपर्यंतच एकाला स्थान आहे. दुसरा गळून पडताच उरलेल्याने कशाची गणती करावी आणि का बरं गणती करावी? म्हणूनच तर ह्या उरलेल्या भरपूर अनुपस्थितीला 'एक' न म्हणता, अद्वैत (दोन नाही असां) म्हटले गेले आहे. गुरु-शिष्याच्या ह्या पूर्वपक्षातील खेळाला "मॅड" गेम (मास्टर ऍन्ड डिसाइपल) असे पण म्हणता येईल. 'शिष्य' जोपर्यंत शिष्य भूमिकेमध्ये असतो तोपर्यंतच गुरु, गुरुची भूमिका खेळतो. बांस इतकेच. :-)

जय गुरु _()_

-नितीन राम

Friday, March 04, 2011

The Eternal Nature: Our True Nature!

The quote I heard:

We need everything “Permanent”
For a “Temporary” life..! lol

 
As I See … I Say: :-)

Our Real Nature is Permanent,
Everything else is Temporary!

How can the Eternity seek anything
Other than its Real Nature!

Actually the Eternity does not seek Anything.
The eternity, hypnotized as a separate
'body-mind premise' seeks everything!

It is the inherent nature of the Eternity
To prevail in abundance… eternally,
despite of your belief system! :-)

With Love,

-Nitin Ram

03 March 2011
www.abideinself.blogspot.com
 
 

Tuesday, March 01, 2011

शाब्दिक बोध: एक अलंकारिक बंधन

Intellectual Understanding, the Golden hand cuffs:

एक आहे शब्दाचा बोध, शब्दार्थामुळे झालेला माहितीवजा बोध, अभ्यासातून झालेला बोध, शाब्दिक बोध. हा बोध म्हणजे हॉटेल मधील मेनूकार्डावरील सर्व मेनू पाठ झाल्यासारखा आहे किंवा एखाद्या पदार्थांची पाकक्रीया पाठ होण्यासारखे आहे. ह्यात अभ्यास व पाठांतर तर जरूर होते पण "भूक" मात्र नक्कीच भागत नाही. विविध शात्रांचा, ग्रंथांचा अभ्यास जास्तीच जास्त काय देउ शकतो तर.. पांडित्याची एखाधी मोट्ठी पदवी किंवा एखादा ज्ञानपीठ सारखा पुरस्कार ज्याने मिळतो लोकसन्मान, प्रतिष्ठा. पण चिरस्थायी समाधान नक्कीच नाही... त्याने आपल्याला आपल्या 'कायम' स्वरुपाचा बोध मात्र नाही मिळत. जे बुद्धीच्या अलिकडचे आहे ते नंतर उपजलेल्या बुद्धीच्या आधाराने कसे काय कळणार !! "भूक" कायमची न-भागल्यामुळे, मग पांडित्याच्या आधारावर चालू राहते अजून अजून पाठांतर, अजून अभ्यास, अजून शब्दांची जमवा-जमव, विविध वैशिष्ठ्यपूर्ण मेनूकार्डचे वाचन आणि पाठांतर...आणि स्वाभाविकपणे त्याबरोबर सोबत फुकट मिळतात नव-नवीन दु:ख, नव-नवीन बंधनरूपी आभूषणे. हे शाब्दिक 'माहितीवजा ज्ञान'... वास्तविक "ज्ञान आणि अज्ञानाच्या अलिकडे व पलिकडे" असलेल्या आपल्या खर्‍या कायम स्वरुपापर्यंत कधीच पोचू शकत नाही. हे शाब्दिक 'माहितीवजा ज्ञान'... फक्त मूळ सदवस्तूकडे... स्वरूपाकडे निर्देष करण्यापर्यंतच कामाचे आहे हे "जाणले" तरी स्वरूपबोध "उघड होण्यास" यत्किंचीतही वेळ लागू शकत नाही.

दुसरा बोध आहे तो म्हणजे आपणाला आपला बोध... स्वरुप-बोध... जो आहे अनायास.. आपसूक... निरावलंब... निराधार. येथे आहे सहज विश्रांती ! :-)

सप्रेम नमस्कार


-नितीन राम

Few suggestive posts:

सत्य’ एकच आहे: http://abideinself.blogspot.in/2011/02/blog-post_04.html
"बोध" म्हणजे काय...!: http://abideinself.blogspot.in/2011/02/blog-post.html
विश्रामः http://abideinself.blogspot.com/2010/10/blog-post_21.html
"सत्य" ...स्वयंप्रकाशीत आहे: http://abideinself.blogspot.in/2011/08/blog-post.html
शाब्दिक बोध: एक अलंकारिक बंधन: http://abideinself.blogspot.in/2011/03/blog-post.html
बोध म्हणजे नक्की काय ?: http://abideinself.blogspot.in/2011/02/blog-post.html